Zabierzcie chłopcom pistolety, bo duzi naprawdę chcą się bawić w wojnę.

Kiedy widzę i słyszę, jak niektórzy panowie szykują się do prawdziwej wojny, myślę, że ktoś im w dzieciństwie wyrządził prawdziwą krzywdę.  Czy gdyby ich rodzice mieli większą świadomość nie byłoby wszystkim łatwiej żyć? W pokoju?

W skrócie to, co najważniejsze z Równościowego Przedszkola, który to dokument powinna znać każda mama i każdy tata.


Co możesz zrobić, żeby nie powielać stereotypów płciowych

Warto mieć świadomość tego, co i jak mówimy do naszych podopiecznych. Poniżej podajemy kilka sugestii dla nauczycielek i nauczycieli, jak stworzyć atmosferę, w której możliwe będzie zmniejszenie ilości i siły stereotypów płci:

• To, co mówisz do dziecka, jest dla niego szalenie ważne: nie powielaj stereotypów rozmawiając z dziećmi. Unikaj oceniania zabaw dzieci, np. „Nie bawcie się wózkiem, to nie jest zabawa dla chłopców”, ale także oceniania zachowania np. : „Chłopcy nie płaczą”, „Nie maż się jak baba” do chłopców, czy do dziewczynek „Uważaj, byś nie pobrudziła sukienki”, „Dziewczynki tak się nie zachowują”, „Złość piękności szkodzi” i in.
• Dzieci widzą i czują, co jest akceptowane przez nauczyciela/nauczycielkę, a co nie, co jest nagradzane, a co jest karane. Zwracaj więc uwagę na to, w jaki sposób wzmacniasz pewne zachowania u dziewczynek i chłopców.
• Wzmacniaj zachowania niestereotypowe. Wspieraj u dzieci poczucie własnej wartości, bez względu na to, jakie zajęcia i zabawy wybierają.
• Rozmawiaj z dziećmi, jeśli one dokuczają dziecku, które zachowuje się niestereotypowo.
• Promuj równość płci zachęcając chłopców i dziewczęta do podejmowania takich samych zadań. Zachęcaj obie płcie do budowania z klocków czy robótek ręcznych, etc.
• Wzmacniaj i zachęcaj dziewczynki i chłopców do aktywności na różnych polach.
• Zwracaj uwagę dzieci na rolę ojca/ partnera, który aktywnie włącza się w opiekę nad dzieckiem i prace domowe.
• Zwracaj uwagę dzieci na kobiety aktywne w niestereotypowych dziedzinach.
• Przebuduj zabawy ćwiczenia tak, by nie powielać stereotypów.
• Zachęcaj dzieci do przełamywania ról: np. chłopcy sprzątają, a dziewczynki coś budują.
• Obserwuj swoje własne zachowania w różnych sytuacjach. (Jak radzisz sobie z sytuacjami emocjonalnymi, na przykład wtedy, gdy dziecko płacze? Czy traktujesz dziewczęta i chłopców w ten sam sposób?) 
• Zapoznawaj dzieci z przykładami zachowań i osób, które wyłamują się stereotypowym rolom przypisanym kobietom i mężczyznom.
• Unikaj języka, który ogranicza podejmowanie pewnych aktywności przez inną płeć. Dzieci uczą się czego się od nich oczekuje z języka osób, które odgrywają w ich życiu ważne role. Używaj nazw zawodów zarówno w męskiej i żeńskiej formie np. lekarz i lekarka, policjant i policjantka, nauczyciel i nauczycielka, prezes i prezeska itp.

Na co jeszcze warto zwracać uwagę w pracy z chłopcami i dziewczynkami?
ZABAWKI/ ZABAWY/ INSCENIZACJE

Jeśli przyjrzymy się zabawkom oferowanym chłopcom i dziewczętom, zobaczymy, że obie płcie uczone są innych zachowań, choćby tych związanych z zajmowaniem miejsca w przestrzeni  – chłopcy bawią się w wojnę, polowanie, dziewczynki zaś – w dom i szkołę. Zabawki „dziewczęce” to takie, które uczą opiekuńczości i roli społecznej związanej z macierzyństwem (lalki, wózki, akcesoria związane z opieką nad laką – dzieckiem), dbania o urodę (lalki typu Barbie, głowy, „popiersia” do czesania i malowania, zabawkowe szminki i cienie do oczu, biżuteria), zajmowanie się domem (kuchenki, piecyki, odkurzacze, mopy itp.). Zabawki „chłopięce” z kolei rozwijają zainteresowania sportem, motoryzacją, aktywnością pozadomową, uczą myślenia logicznego (wszelkiego rodzaju klocki, zabawki konstrukcyjne) oraz posługiwania się nową technologią (miniatury laptopów czy telefonów komórkowych). Warto też wspomnieć o zabawkach militarnych, które uczą używania przemocy w sytuacjach konfliktowych.

Z powyższej wyliczanki jasno wynika, że wszelkie zabawy związane z większym eksplorowaniem przestrzeni ciągle są domeną chłopców. Nic więc dziwnego, że później od dorosłych mężczyzn oczekujemy lepszej orientacji w terenie, umiejętności zarządzania ludźmi, niezależności i łatwości podejmowania decyzji. Te umiejętności wszak promujemy i dowartościowujemy w zabawach małych chłopców. Inne zaś cechy będziemy cenić u dziewcząt; często zresztą na poziomie nieświadomym (nikt przecież nie będzie posługiwać się stereotypami świadomie, wiedząc, jakie konsekwencje niosą one ze sobą). Warto pamiętać, że taki podział – jak dowodzą badania – powoduje, że dziewczynki osiągają w szkole słabsze wyniki we wszystkich przedmiotach, które
wymagają umiejętności analitycznych i logicznego myślenia. Autorka badań – prof. Becky Francis z londyńskiego uniwersytetu Roehampton – podaje konkretne przykłady: dziewczynki, które od maleńkiego czeszą, kąpią i przewijają swoje lalki, uczą się, że ich rolą jest dbanie o innych ludzi. Ich koledzy natomiast, którzy w tym samym czasie układają wieże z klocków, biegają z karabinami czy rozmontowują samochodzik, dowiadują się, że ręce służą do wytwarzania przedmiotów, a głowa do rozwiązywania problemów. Warto także zwrócić uwagę na sposób rozmieszczenia zabawek w kąciku zabaw. Zazwyczaj także tutaj dochodzi do podziału płciowego – zabawki „dziewczyńskie”
ustawiane są z jednej strony, zaś „chłopackie” z drugiej. Umacnia to podział płciowy i umieszcza dziewczynki i chłopców w oddzielnych przestrzeniach. Zabawki tzw. neutralne płciowo, jak np. klocki, na ogół umieszczane są w strefie chłopięcej. To, na co warto zwrócić uwagę to treści przekazywane także podczas zabaw czy inscenizacji, zwłaszcza takich, które wprost dotyczą kobiet i mężczyzn, jak na przykład inscenizacje z okazji Dnia Matki, Dnia Ojca, Dnia Babci i Dnia Dziadka. Warto zwrócić uwagę na to, czy treści wierszyków czy piosenek nie powielają szkodliwych stereotypów. (http://www.nowiny.pl/uploads/files/gazeta/poradnik_gender.pdf#page=31&zoom=auto,0,349)