Dziś radosne prasłowiańskie Święto Jare.

Najlepsze życzenia z okazji Jarych Godów, które do bólu przypominają chrześcijańską Wielkanoc. Podobno szatan je wprowadził wcześniej tylko po to, by ludziom zamącić w głowach. Dobrze, aby dzieci wiedziały skąd się wzięły popularne obrzędy zanim usłyszą od swoich religijnych rówieśników: : "Jakim prawem obchodzisz święta?"

Jare Święto (Jare Gody) – w kulturze słowiańskiej kilkudniowy cykl obrzędowy przypadający w okresie równonocy wiosennej^{[potrzebne źródło]}, związany z zakończeniem zimy i powitaniem wiosny.^[1]

 Radość z nadchodzącej wiosny

 

(... ) Chcąc przyspieszyć oczekiwane przyjście wiosny i słonecznych dni mężczyźni na wzgórzach rozpalali ogniska. Młodzi wyruszali na łąki i do lasu w poszukiwaniu wierzbowych i leszczynowych witek, z których następnie "budowali" wiechy.

Świąteczne porządki

W celu "przepędzeniu starego, zasiedziałego zła" wietrzono i sprzątano domostwa oraz tzw. obejście, prano i szykowano świeże odzienie. Całe gospodarstwo obchodzono i ziołami okadzano każdy jego zakątek.

Pieczenie ciasta

Pieczono również placki (szczególnie wiosenne kołacze).  

Malowanie jaj

 

Najważniejszym prasłowiańskim zwyczajem było jednak malowanie jajek  – mających wnieść do domostw energię i radość życia oraz mających zapewnić urodzaj i powodzenie na cały nowy rozpoczynający się wiosną nowy rok wegetacyjny.^[2][1]

Wspólne biesiadowanie

Kulminacją tych przygotowań były zazwyczaj urządzane na świętych wzgórzach uroczyste uczty, podczas których organizowano igrzyska połączone ze śpiewem i tańcem oraz obdarowywano się kraszankami.

Śmigus-dingus

Nazajutrz dzień rozpoczynano od obmywania się w świętej wodzie. Obchodzono również Śmigus – rytuał polegający początkowo na uderzaniu się nawzajem rozkwitłymi witkami. W późniejszym okresie oba te zabiegi magiczne – mające oczyścić oraz przynieść siłę i zdrowie – połączono w znany nam współcześnie zwyczaj Śmigusa Dyngusa.

Wieczorem udawano się natomiast na mogiły przodków, gdzie pozostawiano dla nich jadło i wspominano zmarłych.^[2][1]

Współcześnie dla rodzimowierców słowiańskich (zrzeszonych m.in. w czterech formalnie zarejestrowanych w RP związkach wyznaniowych) święto obchodzone 21 marca^[3][4][5], poświęcone szczególnie Matce Ziemi oraz związane z postacią bóstwa Jaryły. Święto ku czci odradzającego się życia (nawiązuję do świątecznego cyklu pożegnaniem zimy i powitaniem wiosny, sięgającego czasów pogańskich - p. analogicznie Maslenica).^[6][7][8]

źródło: Wikipedia (http://pl.wikipedia.org/wiki/Wielkanoc)